W dniu 21 stycznia 2025 roku pożegnaliśmy zmarłego 10 stycznia druha Kazimierza Szymańskiego – Przewodniczącego Stowarzyszenia Szarych Szeregów Oddział w Łowiczu.
W ostatnim pożegnaniu druha Kazimierza wzięli udział p. Agnieszka Pawłowska-Kalinowska i p. Tadeusz Żaczek.
Druh Kazimierz Szymański był związany z naszą szkołą od 1992 roku, kiedy to w dniach 09 – 11 października uczestniczył w V Zjeździe członków łowickiego oddziału. Kiedy wzmocniono działanie łowickiego Oddziału Stowarzyszenia w 2009 roku Szaroszeregowcy powrócili do tego miejsca, w którym spotykali się na corocznych Walnych Zgromadzeniach Członków.
Druhu Kazimierzu,
będzie nam Cię brakowało.
Hołd oddały sztandary Stowarzyszenia Szarych Szeregów Oddział Łowicz i II Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Łowiczu.
W ostatnim pożegnaniu wzięli udział przedstawiciele Zarządu Głównego Szarych Szeregów: Larysa Łoniewska oraz przedstawiciele Koła Łódzkiego: Jadwiga Oborska i Krzysztof Jakubiec.
Pożegnanie wygłoszone przez Tadeusza Żaczka (wiceprzewodniczącego Stowarzyszenia Szarych Szeregów Oddział w Łowiczu):
Druh Kazimierz Szymański urodził się 24 września 1930 roku w Łowiczu. Do Szarych Szeregów wstąpił we wrześniu 1942 roku. W październiku 1943 roku został patrolowym patrolu „Tygrysów” Jana Straszyńskiego. Przyjął pseudonim „Mściciel”. Po wojnie w 1945 roku wstąpił, wraz z częścią patrolu, do Stowarzyszenia „Wolność i Niepodległość” (WiN). W tym też okresie gromadził broń: pistolety maszynowe, rewolwery, granaty, amunicję. W marcu 1945 roku został aresztowany przez NKWD. W areszcie przebywał dwa miesiące. W styczniu 1946 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa w Łowiczu pod zarzutem przynależności do „WiN” i posiadania broni. W areszcie śledczym przebywał dwa miesiące. Później został przewieziony do Łodzi, do Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa przy ul. Anstadta. We wrześniu 1946 r. skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Łodzi na 4 lata pozbawienia wolności. W dniu ogłaszania wyroku Kazimierz Szymański nie miał skończonych 16 lat. Zwolniony w 1947 roku na podstawie amnestii. Po ukończeniu średniej szkoły w Łodzi usiłował studiować na wyższej uczelni, niestety nie dopuszczono go do egzaminów wstępnych. W listopadzie 1950 roku powołano go do wojska i wcielono do Batalionów Budowlanych. Po wyjściu z wojska w grudniu 1950 roku zamieszkał w Warszawie i pracował w przedsiębiorstwie budowlanym. Jednocześnie udało mu się zapisać na studia w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, którą ukończył pomyślnie w 1957 roku.
W 1985 roku został członkiem Krajowego Środowiska Szarych Szeregów. W 1990 roku, jako członek komitetu założycielskiego, zakładał Stowarzyszenie Szarych Szeregów. Został Sekretarzem Zarządu Głównego tego stowarzyszenia. Na trzecim zjeździe Stowarzyszenia w 1998 roku został wybrany przewodniczącym Zarządu Głównego.
Dzięki jego intensywnej i mądrej pracy Stowarzyszenie było zrzeszeniem liczącym się w kręgach kombatanckich i niepodległościowych.
„Czuwaj i walcz, codziennie i nieustannie” – to motto przyświecało druhowi Kazimierzowi Szymańskiemu codziennie. Od 2009 roku czynił starania, aby pamięć po Szarych Szeregach została przekazana kolejnym młodszym pokoleniom. Podpisał umowę o współpracy z łowicką szkołą, II Liceum Ogólnokształcącym w Łowiczu. Corocznie organizował zjazdy Stowarzyszenia Szarych szeregów Oddział w Łowiczu, wraz z druhem Janem Straszyńskim rozpoczął działania w celu utworzenia Zespołu Archiwalno-Historycznego Stowarzyszenia, do którego członkowie łowickiego oddziału przekazali materiały i pamiątki dotyczące historii łowickich Szarych Szeregów. Dbał o środowisko Szaroszeregowców utrzymując z każdym stały kontakt do ostatnich swoich dni.
Druh Kazimierz Szymański posiadał następujące odznaczenia bojowe i państwowe:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1999)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
- Krzyż Armii Krajowej (1988)
- Złoty Krzyż Zasługi (1965)
- Krzyż za Zasługi dla ZHP z Rozetą i Mieczami (1988)
- Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju
- Odznaka „Burzy” – Odznaka Weterana (legitymacja V 15/51).
Druhu Kazimierzu,
Czuwaj!
